All About... De Eerste Hapjes

Yes! we zijn weer los... De fase van de eerste “echte” hapjes is weer aangebroken en ik moet je zeggen dat ik daar best wel naar uit keek (of ben ik dan echt raar?).

Ja, de tijd vliegt voorbij, want nu we aan de eerste hapjes begonnen zijn betekent dat, dat Finn & Luuk baby-baby af zijn. Geen hulpeloze hoopjes kind meer, maar steeds meer “echte mensjes” met hun eigen persoonlijkheid en “grote mensen eten” (ok, wel de astronautenvariant ;)). Steeds meer contact en het idee dat je het niet voor niks doet als je keer op keer een mega glimlach cadeau krijgt. (Owja, ik ben geen echte newborn babymama, of had ik dat al gezegd...)​

Eerste baby, eerste hapjes...

Nou klink ik heel stoer (al zeg ik het zelf) met m’n “Ik keek uit naar deze fase...”, maar bij Mats was dat wel anders. 
​
Althans ik keek wel uit naar het geven van hapjes en Mats was er ook echt meer dan klaar voor (het is dat hij ons eten nog niet af kon pakken, anders had ie het gedaan!), maar ik vond het heel lastig om er een vast ritme in te vinden en om te bedenken wat ik allemaal geven kon, hoe vaak ik dingen aan moest bieden en om niet in de stress te raken als hij niet wilde eten...

​Tussen de eerste paar hapjes van Mats zat steeds ruim een week en de eerste weken bestond zijn menu uit: banaan (daarvan wist ik tenminste zeker dat het ok was ;)). Ik merkte dat ik teveel bezig was met het moment van de dag waarop andere mensen hun kind fruit/groente gaven, dat paste helemaal niet in ons ritme (help!). Toen Mats richting de 5 maanden ging kreeg ik er wat meer ritme in (ons ritme) en werden wortel, meloen, mango, aardbei, broccoli en zoete aardappel aan het menu toegevoegd.

De belangrijkste les die ik in deze periode geleerd heb, kwam van een vriendinnetje  toen Mats weer een keer niet wilde eten (wat helemaal niet erg is, want hij kreeg nog flessen) en ik haar aan de telefoon had zij mij zei: "Het is vooral belangrijk dat kinderen plezier hebben in eten, dus met een strijd bereik je uiteindelijk het tegenovergestelde!" ...

Dat in combinatie met de opmerking van ontwikkelingspsycholoog Steven Pont in het programma De Opvoeders van NPO1 (echt een aanrader trouwens): "Wij bepalen wat kinderen eten, zij bepalen hoeveel."...

... maakt dat wij met Mats in elk geval geen strijd maken van het eten, natuurlijk stimuleren we hem om te eten, maar klaar is klaar en als hij niet wilt eten wat we hem aanbieden houdt het op, morgen weer een dag!

Zelluf doen..

​Zelluf doen, dat is iets waar de meeste kinderen erg blij van worden, zeker op een bepaalde leeftijd... Eigenlijk wilde ik graag de Rapley methode proberen, een methode waarbij je het eten van je kleintje niet pureert, maar meteen in vaste vorm aanbied en waarbij je kindje zelf eten kiest uit de dingen die jij hem aanbied (zie bijvoorbeeld het artikel van WIJ voor een uitgebreidere uitleg​). Uiteindelijk vond ik dat toch erg lastig, maar hebben we er bij Mats wel bewust voor gekozen om hem al vanaf het begin zoveel mogelijk zelf te laten doen. 

En ja dat werd af en toe een grote smeerboel, want eten ontdek je niet alleen met je mond... Je wilt het ruiken, voelen, proeven... Je wilt je eten ervaren ;)... En nog steeds maakt Mats met regelmaat een bende van zijn eten (hmz...), maar hij lust wel bijna alles (behalve broccoli ;)) en hij geniet er ook echt van!

En wat betreft het "zelluf doen" is deze mama eigenlijk niet anders... Ik wilde al Mats z’n hapjes zelf maken, geen potjes, alleen maar met verse producten... En ik ben tot op de dag van vandaag eigenlijk nog steeds best wel trots dat me dat ook gelukt is tot nu toe!
 
Ik had nooit verwacht dat ik “zo’n moeder” zou zijn, maar ik maakte er echt een sport van om Mats allerlei lekkers aan te bieden waar geen (toegevoegde) suikers in zaten (Omg, dat ik, snoepkont eerste klas (!), dit nog eens zou zeggen...). Wel kookte ik vooruit en vroor ik hapjes in, maar hé ik blijf ook gewoon een mens (en volgens diverse bronnen kan invriezen ook totaal geen kwaad).
 
Binnenkort meer hierover in een blog over alle lekkere verse babyhapjes!

Baby twee en drie...

En dan nog even terug naar de eerste hapjes van Finn & Luuk... We zijn nog maar net begonnen en ik merk nu al dat de uitdaging dit keer vooral ligt in het feit dat het om een tweeling gaat... Zowel Finn als Luuk waren nog niet zo geobsedeerd door eten als dat Mats rond die leeftijd was, maar nu ik eenmaal hapjes aanbied wordt Finn er wel erg gelukkig van ;) (en boos als ik te lang wacht met de volgende hap​). Luuk daarentegen kijkt me over het algemeen aan alsof ik hem iets vreselijks aandoe, behalve bij banaan, dat vindt hij blijkbaar wél lekker!

Wel merk ik dat ik er een stuk zelfverzekerder in sta dan bij Mats. Ik doe de hapjes op een moment dat het in ons ritme past en als ze niet of weinig eten is het ook ok. Ik ben weer voornemens om alle hapjes zelf te maken, want dat is bij Mats erg goed bevallen. Ik hoop alleen wel dat dat een beetje bij te benen is nu het om twee mannetjes tegelijk gaat.

Met meer wortelresten in de slab en op mijn kleding dan in de monden van Finn en Luuk sluit ik deze blog af. 

Ik ben benieuwd wat jullie ervan vonden...

Veel liefs,

Nadeche

PS. Binnenkort een blog over "de eerste hapjes", how it's done​!